شاهین کاظمی، نایب رییس انجمن صنایع نساجی ایران، این صنعت را از صنایع بسیار بزرگ خواند و بیان کرد: از قدمت انجمن صنایع ایران تقریبا ۶۳ سال می گذرد که مدیریت این زنجیره را از تامین مواد اولیه برعهده دارد.
به گزارش اعتبار و به نقل از آریا دوک، وی ادامه داد: در واقع این مدیریت از زمانی که پنبه از مزرعه بیرون می‌آید و تا پشم از دامداری خارج می‌شود و همچنین تامین مواد پتروشیمی و پلیمری انجام می شود تا به انتهای زنجیره برسد.
کاظمی افزود: این در حالیست که تا انتهای زنجیره ما با سه گروه مختلف، ارتباط داریم که شامل گروه پوشاک است که عامه مردم از آن استفاده می کنند و گروه دوم گروه محصولات خانگی است که در حوزه خانه استفاده می شود و شامل تمامی منسوجاتی است که در خانه دارید ولی پوشیدنی نیست. مانند پرده، ملحفه، فرش، موکت، رو مبلی و … و قسمتی نیز منسوجات صنعتی است مانند: ایربگ ماشین، کمربند ایمنی، روکش صندلی و غیره که همه این ها را شامل می‌شود.
نایب رییس انجمن صنایع نساجی ایران گفت: مهم ترین قسمت چالشی که با آن مواجه هستیم، نبود یک استراتژی کامل و جامعی است که بدانیم، می‌خواهیم چه کاری انجام دهیم. وی تصریح کرد : این پرسش ها مطرح است که آیا قرار است به یک کشور تولید کننده کامل پوشاک تبدیل شویم و زنجیره نیز این توانایی را دارد؟ یا ما باید زنجیره کاملی داشته باشیم .اما اینکه مزیت‌های نسبی ایران چیست نیز مطرح است.
این مقام مسئول عنوان کرد: ما کشوری با ۸۵ میلیون جمعیت هستیم، پس بازار مصرف بزرگی را داریم و در اطراف ما کشورهایی هستند که از لحاظ فرهنگی و سنتی بسیار به ما نزدیکند. بنابراین می‌توانیم در بازارهای اطراف آن ها نفوذ کنیم. اما آیا توانایی تامین ملزومات و مواد این صنعت را داریم یا خیر؟ آیا قرار است که مثلاً روی پنبه متمرکز شویم در حالی که کشورمان با بحران خشکسالی مواجه است و پنبه‌ای که نمی‌توانیم در داخل کشور داشته باشیم و بعد مجبور شویم پنبه را وارد کنیم و وارد کردن آن نیز در شرایط فعلی که ارزی برایش نداریم ، همچنین روابط بانکی نیز وجود ندارد.
نایب رییس انجمن صنایع نساجی ایران گفت: درحال حاضر و در شرایط فعلی کشور واردات پوشاک ممنوع است اما آیا این ممنوعیت باعث شده شرکت های پوشاک ما خیلی قوی شوند. با حجم واردات پارچه ای که به صورت قانونی و غیر قانونی اتفاق می افتد به نظر من چنین اتفاقی نیفتاده است.
وی ادامه داد: از طرفی کشورهایی که می‌خواهند به ما پنبه بدهند خودشان می‌خواهند زنجیره شان را تکمیل کنند. یعنی پنبه‌شان را نخ و نخ را تبدیل به پارچه کنند. در واقع جایگاه ما در اینجا کجاست. ما روی این سرمایه‌گذاری کنیم یا روی پوشاک که موانع و مشکلات زیادی را در حوزه مد داریم از طرفی نگاهی به مد وجود دارد که فرهنگ غربی است ولی می‌توانیم فرهنگ ایرانی را وارد آن کنیم.
نایب رییس انجمن صنایع نساجی ایران تصریح کرد: اگر بخواهیم جزیره‌ای نگاه کنیم و تولید کننده پوشاک بخواهد که واردات پوشاک ممنوع شود و از همه جا دنیا پارچه وارد شود و شرکت بافندگی بگوید واردات پارچه ممنوع و نخ از همه جای دنیا وارد شود و همچنین ریسندگی بگوید، نخ ممنوع شود. اگر بخواهیم اینگونه نگاه کنیم هیچگاه به جایی نخواهیم رسید و همیشه به یک موج بالا و پایین در حال حرکت هستیم که چه گروهی دارای قدرت شود و جلوگیری کند.
وی تاکید کرد: در حال حاضر در شرایط فعلی کشور واردات پوشاک ممنوع است اما آیا این ممنوعیت باعث شده شرکت های پوشاک ما خیلی قوی شوند. با حجم واردات پارچه که به صورت قانونی و غیر قانونی اتفاق می افتد به نظر من چنین اتفاقی نیفتاده است. چندین سال ورود پوشاک ممنوع است ولی شرکت های پوشاک ایرانی آیا توانستند به اندازه لازم قدرت پیدا کنند؟ آیا پوشاک خارجی و قاچاق در بازار نمی بینیم؟ اصلا قیمت پوشاک قاچاق با پوشاک داخلی چقدر تفاوت دارد؟ همه این موارد نشان می دهد کار را درست مدیریت نکرده ایم.
کاظمی اضافه کرد: در واقع باید یک سیاست واحد و جامع روی کل زنجیره ارزش از مواد اولیه تا انتها داشته باشیم. اگر قرار است به جایی ارز نیمایی تعلق بگیرد باید در انتها قرار بگیرد و تا انتها همین جریان داشته باشد. همچنین اگر قرار است ممنوعیتی باشد باید تا انتها باشد و اگر قرار است درصدی اختصاص داده شود، بازهم باید تا انتهایش باشد.
نایب رئیس انجمن صنایع نساجی ایران تاکید کرد: در این صورت می‌توانیم بگویم که در عرصه جهانی می‌توانیم حرفی برای گفتن داشته باشیم. ولی با این روش به نظر نمی رسد که ما راه درستی را ادامه بدهیم و هر روز فکر همان روز را می کنیم و فکر فردا و فرد ها را نداریم. امید داریم و تلاش کنیم که یک استراتژی و سیاست درستی را برای این موضوع داشته باشیم.